درباره بیماری و روشهای تشخیص
سندروم واردنبرگ یک اختلال ژنتیکی نادر است که عمدتاً با تغییر در رنگ مو، پوست و چشمها و در بسیاری موارد با کاهش شنوایی یا ناشنوایی مادرزادی همراه است. این سندروم برای اولین بار توسط پزشک هلندیPetrus Johannes Waardenburg در سال 1951 توصیف شد. سندروم واردنبرگ در حدود ۱ در ۴۰۰۰۰ تولد زنده رخ میدهد و یکی از شایعترین علل ژنتیکی ناشنوایی مادرزادی است.
این بیماری ناشی از جهش در ژنهایی است که نقش مهمی در شکلگیری و مهاجرت سلولهای تاج عصبی در دوران جنینی دارند. این سلولها در تشکیل ساختارهای مختلفی از جمله گوش داخلی، ملانوسیتها (سلولهای رنگدانهساز) و بعضی از سلولهای عصبی شرکت دارند.
انواع سندروم واردنبرگ
سندروم واردنبرگ به ۴ نوع اصلی تقسیم میشود:
- نوع ۱: دارای فاصله زیاد بین دو چشم (dystopia canthorum)، هتروکرومی (دو رنگ بودن عنبیهها) و کاهش شنوایی
- نوع ۲: شبیه نوع اول ولی بدون فاصله زیاد بین چشمها
- نوع ۳ (Klein-Waardenburg): همراه با ناهنجاریهای عضلانی- اسکلتی
- نوع ۴ (Shah-Waardenburg): همراه با بیماری Hirschsprung (اختلال در عصبدهی روده بزرگ)
علایم و نشانههای بالینی
- هتروکرومی (رنگ متفاوت دو چشم یا بخشهایی از یک چشم)
- سفید بودن بخشی از موها (معمولاً موی جلوی سر)
- رنگ پوست روشن یا لکههای بدون رنگدانه (hypopigmented patches)
- ناشنوایی مادرزادی حسی- عصبی در حدود ۶۰ درصد موارد
- فاصله زیاد بین چشمها (در نوع ۱)
- در نوع ۴، یبوست مزمن یا انسداد روده در نوزادی بیماری (Hirschsprung)
روشهای تشخیص
- معاینه بالینی: مشاهده ویژگیهای ظاهری مانند رنگ مو، چشم و پوست
- تست شنوایی: بررسی وجود ناشنوایی یا کمشنوایی
- بررسیهای ژنتیکی: بررسی جهش در ژنهای مرتبط نظیر PAX3، MITF، SOX10، EDNRB، EDN3
- عکسبرداری و کولونوسکوپی (در نوع ۴): برای بررسی بیماری Hirschsprung
نوع نمونه
- خون محیطی
- نمونه مخاط دهان (در موارد خاص)
- مایع آمنیوتیک در تشخیص پیش از تولد
مقدار نمونه
- خون محیطی: 3 تا ۵ میلیلیتر
- بزاق یا نمونه دهانی: حداقل ۱ میلیلیتر
- مایع آمنیوتیک : 20 میلیلیتر
شرایط نگهداری نمونه
- خون: دمای ۲ تا ۸ درجه سانتیگراد، ارسال در کمتر از ۷۲ ساعت
- بزاق: نگهداری در دمای محیط (در لوله مخصوص) تا ۳ روز
- مایع آمنیوتیک: دمای ۲۰ تا ۲۳ درجه و ارسال سریع
مدت زمان جوابدهی
- آزمایش ژنتیک: ۴ تا ۶ هفته
- تشخیص پیش از تولد: ۴ تا ۶ هفته
منابع علمی
- Pingault, V., et al. (2010). “Waardenburg syndrome types 1–4: Clinical and molecular genetic characteristics.” Orphanet Journal of Rare Diseases, 5(1), 1–14.
- Read, A. P., & Newton, V. E. (1997). “Waardenburg syndrome.” Journal of Medical Genetics, 34(8), 656–665.
- Liu, X. Z., et al. (1995). “Mutations in the MITF gene cause Waardenburg syndrome type II in humans.” Nature Genetics, 11(4), 411–413.
- Tachibana, M. (2001). “MITF: A stream flowing for pigment cells.” Pigment Cell Research, 14(5), 243–254.
- Bondurand, N., et al. (2007). “SOX10 mutations in syndromic and nonsyndromic deafness.” Clinical Genetics, 71(6), 517–524.